شکل گیری احساس ارزشمندی
اصولا انسان زمانی به حرکت و تکاپو در می آید و اعمالی از وی سر می زند که انگیزه ای درونی یا بیرونی داشته باشد. مهمترین انگیزهای که در انسان نیاز به احساس ارزشمندی و عزت نفس است.
اصولا انسان زمانی به حرکت و تکاپو در می آید و اعمالی از وی سر می زند که انگیزه ای درونی یا بیرونی داشته باشد. مهمترین انگیزه ای که در انسان پس از ارضای نیازهای مادی و غریزی پا به عرصه وجود می گذارد، نیاز به احساس ارزشمندی و عزت نفس است. انسانی که وارد محیط می شود ناگزیر است در زندگی رفتاری را انتخاب کند و کار و یا عملی را انجام دهد و هیچ راهی برای گریز از انتخاب و گزینش رفتار وجود ندارد.
از طرفی انسان نمی تواند خود را از حیطه ارزشها و قضاوتهای ارزشی محیط و اطرافیان - که پیوسته هر روز با آن مواجه است - رهایی بخشد. بنابر این داشتن یک بینش صحیح برای ارزیابی خود بسیار مهم و کارساز است. اگر انسان تصویر درستی از تواناییها و استعدادها و نقاط قوت و ضعف خود داشته باشد و بر جهات مثبت وجود خویش آگاهی یابد به خویشتن اعتماد می ورزد و در انجام کارها و وظایف خود احساس مسؤولیت خواهد کرد. انسان تا خود را شایسته و مورد احترام احساس نکند نمی تواند به عمل و رفتاری دست بزند که به زندگی او معنا و ارزش ببخشد. هر چه انسان معرفت بیشتری به شخصیت خویش و ارزشها و تواناییهای خود پیدا می کند احساس ارزشمندی بیشتری خواهد کرد و به همان میزان در انجام وظایف و رفتارهای خویش موفقتر خواهد بود. یعنی آگاهی مثبت از خویشتن و عملکرد خود، انسان را به احساس ارزشمندی و عزت نفس سوق می دهد. موجود زنده ای که به رفتار خود آگاهی ندارد به طور خودکار و غریزی عمل می کند و برای رفتارش انگیزه معنوی و فطری وجود ندارد و رفتار و عکس العملهایش غریزی و ناخودآگاه است، ولی انسان - چون آگاهی و اختیار دارد. برای هر عمل و رفتارش باید انگیزه و یا هدفی داشته باشد. انسان برای این که احساس مفید بودن کند و در نتیجه فعال و کارآمد باشد، باید از هدف و انگیزه برخوردار باشد. انگیزه و هدف در انسان ارتباط تنگاتنگی با نیازهای غریزی و روانی وی دارد. در حقیقت انگیزه های حرکت و رفتار انسان بر پایه نیازهای طبیعی و فطری وی استوار است. کودک در فرایند رشد و فعالیت اولیة خویش، کم کم از طریق محیط و اطرافیان به قدرت و تواناییهای خویش در گزینش اشیا پی می برد. انسان هر قدر که به خواسته های خود دست یابد احساس می کند که بهره بیشتری از وجود دارد و در نتیجه احساس عزت نفس می کند، احساس می نماید که در مقام یک انسان خوب و موجه و قابل قبولی قرار دارد؛ یعنی حس می کند رفتارها و انتخابها و کارهایش از سوی دیگران ارزشمند و با اهمیت تلقی می شود. در حقیقت انگیزه رفتارش از طریق انعکاس رفتار و عکس العملهای متقابل محیط و اطرافیان شکل می پذیرد. در فضای معنوی، احساس شایستگی و لیاقت و کارآمدی، مترادف است با احساس ارزشمندی و در نهایت موفقیت و یافتن انگیزه و حرکت به سوی رشد و کمال.
بهداشت روانی انسان بستگی کامل به میزان احساس ارزشمندی و سودمندی دارد و احساس لیاقت و کارآیی و قدرت عمل او نیز، خود انعکاس نحوه نگرش و جهان بینی اوست. فرد اگر طرزتفکر و بینش صحیحی نسبت به معیارها و ارزشهای زندگی داشته باشد و همچنین ارزیابی درستی از توانمندیهای خود به دست آورد، در اتخاذ تصمیمات و گزینش رفتارهای صحیح، از روشهای موفقیت آمیزی استفاده خواهد کرد. شناخت امکانات و آگاهی به نقاط قوت و تواناییها، موجب حرکت و تلاش مداوم در کار می شود و تلاش و کوشش موجب موفقیت و موفقیت موجب احساس ارزشمندی و احساس ارزشمندی موجب عزت نفس گردیده و در اثر ارضای این نیاز فطری برای فرد احساس اعتماد به نفس پیدا می شود و زمینه تبلور عزم و اراده برای انجام کارها و یادگیری در سی در او تحقق می یابد .
بنابراین ترغیب فعالیتهای کودک در جهت فهم و یادگیری جنبههای مختلف زندگی و ایجاد احساس لیاقت در او ، شرط اولیه و عامل مؤثر کسب اعتماد به نفس به شمار می رود. پیدایش اعتماد به نفس، نقطه آغازین تکاپوی فکری و خلاقیتهای ذهنی و عملی کودکان به حساب می آید.
اگر مشکلات رفتاری و نقیصه های درسی و اشتباهات اخلاقی کودکان در فراز و نشیبهای خانه و مدرسه با دیدی آگاهانه پذیرفته شود، زمینه های رشد و شکل گیری عزم و اراده و عزت نفس، در آنان فراهم می شود.
منبع: والدین و مربیان مسؤول، رضا فرهادیان، چاپ پنجم، مؤسسه بوستان کتاب، قم 1392
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}